ดูกรประชาชนอันเป็นที่รักของเราถ้อยคำซึ้งเจ้าทั้งหลายได้มอบฉันทะให้กล่าวเฉพาะหน้าเราเวลานี้เป็นที่จับใจอย่างยิ่ง

         สมัยเมื่อเราต้องพลัดพรากจากเขตร์แดนอันเป็นที่พึงใจซึ่งเราใส่ใจบำรุงอยู่และเมื่อนึกถึงประชาชนทั้งหลายอันเป็นที่รักใคร่คุ้นเคยของเราต้องได้รับการเปลี่ยนแปลงอันประกอบไปด้วยความวิบัติไม่มากก็น้อยย่อมมีความเศร้าสลดใจเป็นอันมาก

         เพราะเหตุฉะนั้นครั้นเมื่อเราได้รับโทรเลขจากเมืองตราดในเวลาที่เราอยู่ในประเทศยุโรปเป็นสมัยเมื่อเราได้มาอยู่รวมกันอีกจึงมีความยินดีอย่างยิ่ง

         มีความปรารถนาที่จะใคร่ได้มาแลเห็นเมืองนี้แลเจ้าทั้งหลายเพื่อจะได้ระงับความลำบากอันใดซึ่งจะเกิดขึ้นด้วยความเปลี่ยนแปลงแลเพื่อจะได้ปรากฏเป็นที่มั่นใจแก่เจ้าทั้งหลายว่าการทั้งปวงจะเป็นที่มั่นคงยืนยาวสืบไปเจ้าทั้งหลายผู้ที่ได้ละทิ้งภูมิลำเนาจะได้กลับเข้ามาสู่ถิ่นฐานแลที่ได้ละเว้นการทำมาหากินจะได้มีใจอุสาหะทำมาหากินให้บริบูรณ์ดังแต่ก่อนแลทวียิ่งขึ้นซึ่งเจ้าทั้งหลายคิดเห็นว่าเราเหมือนบิดาที่พลัดพรากจากสืบบุตรจึงรีบมาหานั้นเป็นความคิดอันถูกแท้ขอให้เชื่ออยู่ในใจเสมอไปในเบื้องหน้าดังเช่นที่คิดเห็นในครั้งนี้ว่าเราคงจะเป็นเหมือนบิดาของเจ้าเสมอตลอดไปย่อมยินดีด้วยในเวลามีความสุขและจะช่วยปลดเปลื้องอันตรายในเวลามีภัยได้ทุกข์

         บัดนี้เรามีความยินดีได้เห็นเจ้าทั้งหลายมาสโมสรประชุมกัน ณ ที่นี้ด้วยหน้าตาเบิกบานซึ่งเป็นพยานว่าเราได้อยู่ในประเทศที่ไกลแต่รัฐบาลของเราได้จัดการตอนรับเจ้าทั้งหลายโดยความเอื้อเผื้อเป็นธรรมแลมีความกรุณาสมดังความปรารถนาแลคำสั่งของเราเปนที่พอใจความจงรักภัคดีของเจ้าทั้งหลายทั้งในเวลาที่ล่วงมาแล้วแลในเวลานี้จึงมีความที่จะให้เมืองตราดนี้อยู่เปนสุขสมบรูณ์แลขออำนวยพรแก่อาณาประชาราษฎรให้มีความเจริญสุขสิริสวัสดิทำมาค้าขึ้นบริบูรณ์มั่งคั่งสืบไปในภายหน้าฯ²