ตามประวัติโบสถ์คริสตจักรที่ 1 เวียงได้รับสถาปนาเป็นคริสตจักร เมื่อวันที่ 13 เมษายน ค.ศ.1890โดยไม่มีการก่อสร้างอาคารพระวิหารใช้ในการนมัสการตามสถานที่ต่างๆ จากบันทึกบางตอนของนายแพทย์วิลเลี่ยม เอ. บริกส์ (William A. Briggs) มีความว่า“พวกเราต้องการ พระวิหารที่ไม่เพียงแต่จะอำนวยความสะดวกให้แก่สมาชิกเท่านั้น แต่จะเป็นอาคารถาวรของคริสตจักร และเป็นหน้าตาของเมืองเชียงราย

         ในปี ค.ศ. 1910 – 1911 นายแพทย์วิลเลี่ยม เอ บริกส์ จึงรวบรวมเงินจากผู้ศรัทธาถวายได้เงินจำนวนหนึ่ง เพื่อซื้อที่ดินสร้างอาคารพระวิหาร ตั้งอยู่บริเวณประตูเมืองเชียงราย ที่เรียกว่า “ประตูสลี” ซึ่งเป็นที่ตั้งคริตสจักรในปัจจุบัน เป็นเงิน 854.86 บาท มีการเตรียมการก่อสร้างรากฐานอาคารโบสถ์ ได้ดำเนินการก่อสร้างไปช่วงหนึ่งจึงหยุดเพราะขาดงบประมาณ ต่อมาใน ปี ค.ศ. 1914ได้รับเงินสนับสนุนจากคริสตจักรโอเวอร์บรุ๊ค รัฐเพนซิลวาเนีย สหรัฐอเมริกา เพื่อก่อสร้าง เป็นเงิน 4,000 เหรียญ และได้จัดพิธีวางศิลาหัวมุมโดยศาสดาจารย์ ดับเบิ้ลยู.ซี.ดอร์ด ในวันที่ 31สิงหาคม ค.ศ. 1914 นายแพทย์วิลเลี่ยม เอ. บริกส์ มิชชันนารีคนสำคัญที่ทำประโยชน์ให้แก่เมืองเชียงรายมากมาย เช่น การก่อสร้างอาคารโรงพยาบาลโอเวอร์บรุ๊คโรงเรียนและบ้านพักมิชชันนารี ตลอดจนศาลากลางและเรือนจำประจำจังหวัดเชียงราย ซึ่งหากพิจารณารายชื่อผู้เกี่ยวข้องท่านอื่นๆ ที่ถูกบันทึกไว้อย่างละเอียดตั้งแต่หัวหน้าควบคุมงานก่อสร้างไปจนถึงลูกมือช่างปูน ก็อาจพบได้ว่าลูกหลานของหลายท่านที่ถูกระบุชื่อไว้ ยังคงมีส่วนร่วมดูแลคริสตจักรแห่งนี้เสมอมาหลังจากบรรพบุรุษได้อุทิศแรงกายแรงใจในการก่อสร้างโบสถ์หลังนี้ขึ้นมาด้วยความอุตสาหะ

         โบสถ์หลังนี้ได้รับการบูรณะครั้งใหญ่เมื่อสิ้นสุดมหาสงครามเอเชียบูรพา (สงครามโลกครั้งที่ 2) ราวปี ค.ศ. 1946 หลังชำรุดทรุดโทรมเนื่องจากถูกยึดใช้เป็นส่วนหนึ่งของเขตทหารที่มาตั้งมั่นอยู่ในเมืองเชียงราย และพวกมิชชันนารีจำต้องออกนอกประเทศไทย เหตุการณ์ช่วงสงครามนั้นนับเป็นเวลายากลำบากสำหรับเหล่าคริสเตียนในการหาพื้นที่สำหรับนมัสการพระผู้เป็นเจ้า ด้วยต้องคอยหลบซ่อนกระทำการตามบ้านพักของสมาชิก เพราะทางการเข้มงวดเรื่องการประชุม เพื่อป้องกันการก่อเหตุร้ายและจารกรรม เมื่อเสร็จสงครามจึงยินดีกันยิ่งนักที่ได้กลับมาใช้โบสถ์นี้เป็นที่นมัสการอีกครั้ง