ซู่ ซู่ ...เสียงคลื่นซัดเข้าฝั่ง หาดทราย สายลม ทุกอย่างเป็นเหมือนกำลังใจให้เราในยามที่เรารู้สึกท้อ  นี่คือมุมมองของนิสิตอย่างผมที่เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยบูรพา มหาวิทยาลัยที่ติดกับทะเล  แน่นอนว่าที่นี่คือ บางแสน ทะเลใกล้กรุง ที่เดินทางสะดวกสบายเหมาะแก่การพักผ่อนหย่อนใจ วันนี้บางแสนก็ยังเต็มไปด้วยผู้คน ความเจริญต่างๆ ก็ถาโถมเข้าหา มีการปรับปรุงภูมิทัศน์ริมชายหาด จัดระเบียบชายหาดบางแสนให้โล่งโปร่งโดยไม่มีการกางร่มและเตียงผ้าใบ  ไม่มีผู้ประกอบการชายหาดทำให้เห็นภูมิทัศน์ริมชายหาดได้อย่างสวยงาม ขณะเดียวกันก็มีรีสอร์ทที่พักที่สร้างขึ้นกันอย่างต่อเนื่อง

                   จากวงเวียนบางแสน ถ้าเลี้ยวซ้ายเลาะเส้นชายทะเลลงไปประมาณ 2 กิโลเมตร จะเป็นชุมชนหาดวอนนภาซึ่งชุมชนหาดวอนนภาเป็นชุมชนเล็กๆ ตั้งอยู่บริเวณชายหาดที่ต่อเนื่องกับชายหาดบางแสน  ในอดีตชายทะเลแถบนี้เป็นป่าแสม เดิมชุมชนนี้มีชื่อเรียกว่า เพิงล่าง หรือบางแสนล่าง ซึ่งสมัยนั้นชาวชุมชนหาดวอนนภาส่วนใหญ่จะเป็นคนไทยเชื้อสายจีน ดำเนินชีวิตด้วยการออกทะเลหาปลาด้วยเรือเล็กๆ และเครื่องมือง่ายๆ  คนในชุมชนส่วนใหญ่ยึดอาชีพประมง และแปรรูปอาหารทะเล เช่น ผลิตอาหารแห้ง ทำน้ำปลา เป็นการสร้างรายได้ให้กับครอบครัวของพวกเขามาโดยตลอด

                 ในทุกๆเช้าภาพที่ผมพบเห็นนั้นก็คือ ภาพเรือประมงชายฝั่งเล็กๆ ทยอยเข้าฝั่ง ชาวบ้านคัดสรรปลา แกะปูออกจากอวนและนำมาขายกันสดๆ ริมชายหาด  คนซื้อก็เดินเลือกดู พอใจตรงไหนก็ตกลงซื้อขายกันทันที  พอตกเย็นก็จะเห็นคุณยายนำตะแกรงชอนลงไปในทราย เพื่อหาหอยเสียบที่ซุกซ่อนอยู่ คุณยายเล่าว่า “ ทุกๆเย็นหลังจากที่น้ำลด คุณยายมักจะออกมาหาหอยเสียบ  นำไปทำอาหารหรือดองน้ำปลาไว้กินกับข้าวต้มและจำหน่ายสร้างรายได้ให้กับครอบครัว ” ภาพชาวบ้านกำลังซ้อมบำรุงเรือพาหนะในการทำมาหากินในทุกๆเย็น ให้มีความพร้อมในการออกเรือในวันรุ่งขึ้น  ถัดจากนั้นไม่ไกลก็เห็นคุณลุงกำลังเก็บปลาแดดเดียว ธุรกิจครัวเรือนที่ตากไว้ตอนเช้า คุณลุงเล่าว่า “เขาทำอาชีพนี้มาตั้งแต่สมัยรุ่นพ่อรุ่นแม่ของเขา ชาวบ้านแถวนี้ก็จะทำประมงเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว แต่สมัยนี้ก็เหลือน้อยเข้าไปทุกที ลูกหลานก็ไม่ค่อยมีใครมาสนใจทำประมงกันสักเท่าไหร่นัก ส่วนมากจะมีนายทุนจ้างแรงงานต่างด้าวมาทำแทน ประมงพื้นบ้านก็ลดเหลือน้อยเข้าไปทุกที ”       

                    วันนี้...วิถีชีวิตของชาวประมงพื้นบ้านหาดวอนนภา ยังพออยู่รอดได้ แต่หากธุกิจการท่องเที่ยวรุกล้ำไปมากกว่านี้ พื้นที่ของพวกเขาก็คงน่าเป็นห่วงไม่น้อย และภาพที่เห็นทุกวันนี้อาจจะกลายเป็นเพียงแค่เรื่องเล่าในอดีตของที่นี่ก็ได้ ผมไม่ใช่คนที่นี่โดยกำเนิดแต่พลัดถิ่นมาเล่าเรียนในถิ่นนี้ และได้เรียนรู้วิถีชีวิตของคนที่นี่ ทำให้ผมรู้สึกรักและหลงเสน่ห์ของที่นี่ บางแสนไม่ได้มีแค่ทะเลที่สวยงามแต่ยังมีความงดงามของวิถีชีวิต ถ้าหากใครได้มีโอกาสมีเที่ยวที่นี่ อย่าลืมแวะชมซื้อปลาแดดเดียว สินค้าพื้นบ้านที่ท่านสามารถเลือกซื้อกันได้ถึงแหล่งผลิต ของทะเล สด-แห้งได้ถึงผู้ผลิตในชุมชนเองเลย รับประกันความสดใหม่ และยังสามารถชมวิถีประมงแบบบ้านๆได้อีก  ผมขอการันตีว่าคุณจะมีความสุขและได้ความประทับใจกลับไปเล่าต่อให้เพื่อนๆได้ฟังอย่างแน่นอน...