ในประเทศไทยมีแหล่งท่องเที่ยวมากมายหลายแห่ง ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวทางธรรมชาติ แหล่งท่องเที่ยวโบราณสถานหรือแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ล้วนเป็นสถานที่ดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยวทั้งในประเทศและนอกประเทศ ซึ่งคนส่วนใหญ่มักจะเลือกเดินทางไปสถานที่ เข้าถึงง่าย สะดวก และผ่อนคลายความเหนื่อยล้าจากการทำงานในชีวิตประจำวันอันแสนน่าเบื่อได้อย่างคุ้มค่าจริงๆ สำหรับการไปเที่ยวพักผ่อนของฉันครั้งนี้ ฉันรู้สึกโชคดีมากๆ ที่มีโอกาสสัมผัสกับความงดงามของธรรมชาติที่ไม่อาจพบเห็นได้ทั่วไป  ตอนนั้นเป็นช่วงปิดเทอมพอดี เพื่อนๆมักจะมีเรื่องเล่าต่างๆในวันเปิดเทอมว่าช่วงปิดเทอมนั้น พวกเราต่างคนต่างใช้ชีวิตวันหยุดนี้ไปทำในสิ่งที่ชอบและสนใจ หรือบางคนอาจจะแค่อยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้ทำอะไร แต่เรื่องราวของฉันนั้นต่างออกไป ฉันได้เปิดประสบการณ์ไปเที่ยวแบบที่ฉันจะไม่มีวันลืม 
There were many tourist attractions in Thailand. For example, natural tourist destination, archaeological tourist attractions or cultural attractions were tourist’s attractions both domestically and internationally. Most people choose to travel to a place where is easy to access and relieve fatigue from boredom work really worthy. For my vacation I felt so lucky to have an opportunity to experience with beauty of an unseen nature not everyone could see it. At that time I was in summer break my friends always had their fantastic stories ready to tell when they’re back to school. We spent our time on what we love and fond to do or some people were just at home and did nothing, but my story was different. I have opened up a travel experience that I will never forget.

เริ่มจากอาของฉันชวนไปภูกระดึง ความรู้สึกแรกคือฉันค่อนข้างแปลกใจ เพราะช่วงปิดเทอมที่ผ่านมาฉันมักไปเที่ยวแต่หัวหิน พัทยา เจอแค่ทะเล เดินชายหาด และเดินตลาดกินอาหารสตรีทฟู้ดธรรมดา ชิลๆ หรือพูดง่ายๆคือไม่ได้ไปเที่ยวที่ลำบากมากสักเท่าไร แต่คราวนี้คือแปลกไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง สุดท้ายฉันก็ตกลงยอมไปกับครอบครัวของอาและเพื่อนของอา รวมแล้วไปกันทั้งหมด 15 คน  ทุกคนตื่นเต้นและเตรียมพร้อมจะพิชิตยอดภูเขาแห่งนี้กันอย่างพร้อมเพรียง
Starting from my uncle, invited to Phu Kradueng. The first feeling was that I was somewhat surprised. Because during the past semester break, I often traveled to Hua Hin, or Pattaya seeing the sea and walked along the beach and walking in the market, eating plain street food, chill out, or simply not having a difficult trip, but this time, it was completely unusual. In the end, I agreed to go with my Aunt's family and her friends. In total, there were 15 people. Everyone was excited and prepared to conquer this mountain in unison.
เมื่อถึงเวลานัดหมายพวกเราเดินทางไปจังหวัดเลย โดยบินกับแอร์เอเชียใช้เวลาเพียงชั่วโมงเดียว แล้วเราก็เดินทางต่อด้วยรถตู้ แวะพักรับประทานอาหารกลางวันและเข้าพักในอุทยานแห่งชาติภูกระดึงเพื่อง่ายต่อการเดินทางขึ้นในเช้าวันถัดไป
By the time of our appointment, we went to Loey province by flying with AirAsia, it took only an hour. And then we continued to travel by van Take a break for lunch and stay in Phu Kradueng National Park for an easy journey up the next morning.

เช้าวันแรกแห่งการเดินทางขึ้นเขา ฉันตื่นมาประมาณ 06.00 น. รู้สึกง่วงนอนมากๆและมึนหัวนิดหน่อย แต่หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ ฉันก็พร้อมที่จะลุยขึ้นสู่ยอดภูกระดึง มีกำลังใจเต็มเปี่ยมซึ่งมาจาก ตอนที่ฉันนึกภาพว่าตัวเองจะสามารถเล่าให้คนอื่นฟังได้อย่างภูมิใจว่า “เฮ้ย เราพิชิตเขาภูกระดึงมาแล้วนะ” โดยการเดินทางครั้งนี้จะมีเจ้าหน้าที่มาช่วยดูแลความปลอดภัยด้วยประมาณ 2-3 คน พวกเขาแจกไม้ไผ่ให้กับทุกคน ซึ่งมันสูงเลยตัวฉันไปและไว้ช่วยในการเดินขึ้นที่สูงหรือค้ำตัวเราให้ทรงตัวได้ดีมากขึ้น เป็นอุปกรณ์ที่จำเป็นและมีประโยชน์สำหรับฉันมากๆ
The first morning of the mountain trip I woke up around 6:00 am feeling very sleepy and a little dizzy, but after finishing the meal I was ready to go up to the top of Phu Kradueng with full encouragement that came from When I imagined that I would be able to proudly tell to others, "Hey, I have ever defeated Phu Kradueng mountain." By this trip, there would be 2-3 staffs to help taking care of the safety. They gave us bamboos which were too high for me, and to help me walk higher or to support me better. It was a very necessary and useful device for me.

เริ่มจากการเดินขึ้นทางชันซึ่งไม่ยากเท่าไร ใครๆก็ทำได้ ทุกคนก็เดินกันอย่างมีความสุขและร่าเริง โดยเฉพาะลูกพี่ลูกน้องฉันที่ชื่อ เนตั้น แม้จะเป็นเด็กที่อายุน้อยที่สุดในกลุ่มแต่เขามีพลังกายและใจที่ล้นเหลือไม่แพ้พวกผู้ใหญ่เลย เราเดินขึ้นเรื่อยๆ แวดล้อมไปด้วยต้นไม้ที่ดูอุดมสมบูรณ์ ลมพัดเย็นสบาย จากนั้นก็เดินขึ้นสักพักหนึ่ง จากคำว่า “เดิน”  ต้องเปลี่ยนมาใช้คำว่า “ปีน” แต่ยังอยู่ในระดับที่ไม่สูงมากเป็นเหมือนการปีนขึ้นที่สูงขึ้นกว่าเดิม ระหว่างทางคือยังพอมีราวบันไดให้จับ มีที่ให้เดินได้สะดวกอยู่ ฉันเริ่มรู้สึกหอบและเหนื่อยมากขึ้นเรื่อยๆเมื่อฉันปีนสูงมากขึ้น ความกดอากาศยิ่งลดน้อยลงไปด้วย อุณหภูมิเริ่มสูงขึ้นเพราะเวลาล่วงเลยไปจนสายมากๆแล้ว จากอากาศที่เย็นๆ มีลมพัด กลายเป็นความร้อนอบอ้าว การหายใจแรงและถี่ ฉันเริ่มรู้สึกหิว ฉันจิบน้ำสักหน่อย และคิดในใจว่า เมื่อไรจะถึงจุดแวะพักสักที เพราะเริ่มหิวมากขึ้นทุกครั้งที่ใช้พลังงานในการปีนเขา ระหว่างทางก็พบกับรอยเท้าเดินขึ้น ทางขึ้นที่มาจากคนก่อนหน้าเรา เส้นทางที่ปรากฏอย่างชัดเจนว่าเราควรจะตัดสินใจเดินขึ้นทางไหนดี ฉันต้องตัดสินใจอยู่ตลอด พิจารณาอย่างรอบคอบและมีสมาธิกับการเดินขึ้น บางเส้นทางหากฉันเลือกผิดฉันก็ต้องใช้แรงมากกว่าเดิมทำให้ฉันยิ่งเหนื่อยมากขึ้น ดังนั้นฉันต้องคิดให้ดีก่อนจะก้าวขาออกไปในแต่ละขั้นจนมาถึงที่พักจุดแรกฉันรู้สึกดีใจมากและใช้เวลานั่งพักค่อนข้างนานเกือบๆ 2 ชั่วโมง เพราะกว่าจะถึงจุดพักที่แรกมื้อเช้าของฉันก็หมดไปกับแรงที่เดินขึ้นมาอย่างตั้งใจแล้ว พอฉันหายเหนื่อยและรู้สึกพร้อม ฉันจึงเริ่มออกเดินทางกับน้องสาวของฉันต่อ พวกเราเดินมาเรื่อยๆ จนพบว่าแท้จริงแล้ว.....  

Starting with the steep walk, which is not as difficult as anyone can do, everyone walks happily and happily. Especially my cousin, Naeton. 

Although he was the youngest in the group, he had an overwhelming mental and physical energy that he did not lose at all. We kept walking up. Surrounded by abundant trees cool wind blowing Then walk up for a while from the word "walk" must change to the word "climb"
but it wasn't still at a very high level, it was like climbing higher than before Along the way, there was enough handrail to catch. There was a place to walk easily. I started to feel more and more panting and tired as I climbed higher. The air pressure was even lower.
The temperature had begun to rise as time had passed until it was very late. From the cool air, the wind blows into the sultry heat. Breathing hard and shortness I started to feel hungry I took a sip of water And thought " When will it be the resting point?" Because I got more hungry every time I used the energy to climb the mountain.
Along the way, we met with footsteps from the people before us The path clearly showed which way we should decide to go up. I had to make decisions all the time. Considered carefully and concentrated on walking up. Some paths, if I made the wrong choice, I would have to use more energy of myself made me even more tired So, I had to think carefully before stepping out each step to the first stop, I was delighted and spent almost two hours sitting and resting because until I reached the first stop, my breakfast was over. With the force that had been walking up intently.
When I felt better and ready So I started our journey with my sister. We kept walking Until I found that the truth was.....

ตอนนี้ทุกคนอยู่กระจัดกระจายแยกกันหมด  เพราะความอดทนและความแข็งแรงต่างกันมาก ทำให้บางคนเดินนำหน้าไปแล้ว  และบางคนยังรั้งท้ายอยู่ ส่วนฉันและน้องสาวยังคงเดินด้วยกัน และพอกลับมาเดินทางก็เริ่มรู้สึกหายใจลำบากมากขึ้น เจอกับเส้นทางแคบมากขึ้น แต่ถ้าฉันเหนื่อยจนไม่ไหวก็ต้องหยุดพักสักหน่อย และต้องค่อยๆหายใจ เพราะการปีนขึ้นพื้นที่สูงและบนหินยักษ์ต้องใช้แรงอย่างมาก บางเส้นทางยังมีพื้นที่กว้างมากพอให้เดินได้อย่างสบายๆ หรือจะแวะชมธรรมชาติก็ย่อมได้เช่นกัน
Now , everyone was separated due to their patience and strength were completely different that’s why some were ahead and some were behind For my sister and I we’re stuck together and then we came back to our tracks we began to breathe harder found out that the paths were more narrow but if I was too exhausted I had to take a break a little while and had to breathe slower

ในที่สุดฉันก็เดินทางมาสู่ยอดเขาภูกระดึงที่ตลอดระยะทางที่ผ่านมาแม้ว่าฉันจะบ่น รู้สึกเหนื่อยและร้อนมากๆ จนบางทีฉันก็ถามว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่เพราะฉันรู้สึกท้อมากๆ ไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้ แต่จะให้ถอยหลังกลับก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะเดินขึ้นมาตั้งไกลแล้วปลายทางอยู่เพียงแค่เอื้อม สุดท้ายฉันก็ทำได้ตามเป้าหมายที่ตั้งไว้ได้อย่างสำเร็จ และก็ถึงเวลาอันสมควรที่ทุกคนรอคอย การได้ถ่ายรูปกับป้ายที่เขียนว่า “ครั้งหนึ่งในชีวิตเราคือผู้พิชิตภูกระดึง” ความรู้สึกของฉันไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้หมด หรือทำให้คุณที่อ่านแล้วเข้าใจความรู้สึกของฉันในตอนนั้นว่า ว่าจริงๆแล้วฉันรู้สึกดีใจมากแค่ไหนที่ได้อ่านป้ายนี้ เพราะฉันอยากให้คุณผู้อ่านได้ไปลองสัมผัส เพื่อค้นพบความหมายที่คุณนิยามได้เองว่าความสำเร็จเล็กๆอันนี้ มันมีคุณค่าและกลายเป็นประสบการณ์ที่ตัวฉันเองและทุกคนที่ได้ไปก็จะไม่มีวันลืมอย่างแน่นอน

I finally reached to the top of Phu Kradueng Mountain, even though all the paths I’ve got through I complained. How much I’ve been feeling exhausted and the weather is hot like sometimes I asked to myself “what I am doing here?” because I was so discouraged. I didn't think I could do this But I couldn't just go back at the same time, because he walked up a long way and the destination was just within reach.
 
 
การเดินทางของฉันครั้งนี้เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ค่อนข้างท้าทายความสามารถของฉันในหลายด้าน ฉันเผชิญกับเหตุการณ์จริง สัมผัสกับสิ่งต่างๆที่อยู่รอบตัว เรียนรู้ ผ่านการตัดสินใจ ทั้งหมดกลายเป็นความทรงจำที่ดีและไม่ดี สิ่งอย่างไรก็ตามจะทำให้เราได้รู้จักกับการใช้ชีวิตมากขึ้น ทำให้เราได้พบว่าบนโลกนี้มีอะไรที่น่าค้นหา มีสิ่งท้าทายให้เราได้เจออยู่เสมอ ดังนั้นเราจึงต้องออกไป ทำสิ่งใหม่ๆอย่างที่ไม่เคยได้ทำมาก่อน ออกจากสิ่งที่น่าเบื่อ ออกจากสิ่งเดิมๆ เพื่อพบเจอเปิดโลกให้กว้างมากขึ้น ซึ่งจะทำให้เราได้พัฒนาตนเองทั้งทักษะและขีดจำกัดความสามารถที่เราอาจไม่รู้มาก่อนว่าจริงๆแล้วเราทำได้มากกว่าที่คิดเอาไว้เสียอีก    

This is my first journey in my life which is quite challenging for me in many ways. I’ve faced real events. Experienced all what is around myself, learned through my decisions. It all became good and bad memories. However, those things will make we knew more about life. Causing us to find out there are many things which worth for searching and there are always challenges for us to face with. So we have to get out. Doing new things like never done before. Out of the boredom, Out of the same. To meet and open up a wider world this will allow us to develop ourselves, both the skills and limits we may not have known before, that we can actually do more than we thought.