ขนมไทยมีหลากหลายชนิด มีทั้งขนมที่ต้องทำอย่างประณีตประดิดประดอยและขนมพื้นบ้านที่ทำอย่างง่ายๆแต่อร่อยไม่แพ้กัน ในที่นี้จะขอพูดถึงขนมไทยแบบบ้านๆที่หาได้ในตลาดท้องถิ่นคือ "ขนมดอกบัว" ที่ผู้เฒ่าผู้แก่มักซื้อมาฝากลูกหลานเสมอ

         ขนมดอกบัวหรือขนมฝักบัวเป็นชื่อที่คนภาคกลางใช้เรียกกัน คนภาคใต้เรียก "จูจุ่น" ชาวเขมรสุรินทร์เรียก "ขนมโช้ก" นิยมใช้ในพิธีแต่งงานและพิธีการต่างๆเนื่องจากขนมชนิดนี้มีความหมายถึงความเจริญรุ่งเรือง ความก้าวหน้า และโชคลาภ สูตรดั้งเดิมแต่โบราณคือ แป้งข้าวเจ้า น้ำตาลปี๊บหรือน้ำตาลมะพร้าว และกะทิ ปัจจุบันมีการดัดแปลงโดยใส่น้ำใบเตยแทนน้ำเปล่าทำให้เป็นสีเขียวสวยน่ารับประทาน บ้างครั้งมีการใช้สีจากธรรมชาติสีอื่นๆ ลักษณะที่ดีของขนมดอกบัวคือแป้งนุ่ม ขอบขนมต้องกระดกขึ้นมาโดยที่ตรงกลางนูนและนุ่ม รสชาติหวาน และด้านล่างของขนมเป็นใยเหมือนสายบัว

         ลักษณะของขนมดอกบัวในตลาดพื้นบ้านภาคอีสานมีความแตกต่างออกไปคือมีขอบสีน้ำตาลเข้มให้สัมผัสที่กรอบกำลังดี ตัดกับเนื้อเเป้งหอมนุ่มสีเขียวอ่อนที่นูนขึ้นตรงกลาง รสชาติหวานมัน สามารถทานได้อย่างเพลิดเพลิน ปัจจุบันเป็นขนมที่หาทานได้ยากแต่สามารถทำทานได้ภายในครัวเรือนอีกทั้งวิธีการทำไม่ยุ่งยาก หากคนในครอบครัวใช้เวลาร่วมกันในการทำขนมชนิดนี้ทาน นอกจากจะเป็นการอนุรักษ์ขนมไทยไม่ให้สูญหายไปตามกาลเวลาแล้วยังทำให้ความสัมพันธ์ของคนในครอบครัวแน่นแฟ้นเหมือนสายใยของขนมดอกบัวด้วย