วัดสิงห์เป็นวัดโบราณสร้างมาตั้งแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยาเป็นราชธานี เพื่อให้พระภิกษุที่อพยพมาหนีศึกพม่ามาพร้อมกับชาวมอญได้อยู่จำพรรษา ดังนั้น วัดสิงห์จึงเป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองสามโคกที่มีมาก่อนชาวรามัญจะอพยพเข้ามาอยู่ สันนิษฐานว่าวัดแห่งนี้สร้างขึ้นในสมัยสมเด็จพระนารายณ์มหาราช ช่วงปี พ.ศ. 2202-2210 วัดสิงห์เป็นวัดที่ยังปรากฏหลักฐานทางประวัติศาสตร์ในสมัยอยุธยาตอนกลางอย่างเห็นได้ชัด บนกุฏิของวัดมีพิพิธภัณฑ์เก็บรักษาของเก่า ได้แก่ ตุ่มสามโคก แท่นบรรทมของพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยเมื่อครั้งเสด็จประพาสเมืองสามโคก ใบลานอักษรมอญ ตู้พระธรรมและพระพุทธรูป  

    อุโบสถของวัดสิงห์ ยังมีร่องรอยของการบูรณะในสมัยรัตนโกสินทร์หลงเหลืออยู่บ้าง พื้นโดยรอบปูด้วยศิลาทางเข้าทำเป็นซุ้มโค้งก่ออิฐแบบกูบช้างทั้งด้านหน้าด้านหลังศิลปะแบบอยุธยา หน้าบันด้านหลังเป็นไม้แกะสลัก ซุ้มประตูหน้าต่างเป็นปั้นปูนหลังช่วงบนยังคงเหลือหน้าบันไม้แกะสลักเป็นลายช่อหางโตปิดทองล่องกระจกของเดิมที่สวยงามศิลปะอยุธยา ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปสมัยอู่ทองสามองค์

วิหารน้อยตั้งอยู่ด้านข้างกับอุโบสถ เป็นวิหารหลังเล็กก่อด้วยอิฐเป็นอาคารทรงไทย ฐานของอาคารทำเป็นท้องเรือสำเภาก่ออิฐเป็นฐานปัทม์แอ่นโค้งอันเป็นเอกลักษณ์ทางสถาปัตยกรรมในสมัยอยุธยา ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปขนาดใหญ่ปางมารวิชัยลวดลายปูนปั้นปิดทองร่องกระจกสีเขียว มีความสวยงามแบบอยุธยาโดยเน้นเรืองของแสงและเงา

    โกศพญากราย บรรจุอัฐิของเจ้าอาวาสวัดสิงห์ พระราชาคณะในสมัยรัชกาลที่ 2 โกศปูนประดับตกแต่งด้วยลวดลายปูนปั้นและกระจกสี ตั้งอยู่ในบริเวณโบสถ์วิหารน้อย

ข้อมูลจาก :  พระใบฎีกา  อรรถพลอนุจารี (เจ้าอาวาสวัดสิงห์)

ข้อมูลจากหนังสือ : วัดสิงห์ ปทุมธานี , เที่ยวทำบุญ

ข้อมูลจาก : นางสาว ภักดิพร ดีโสภา นิสิตชั้นปีที่ 4  มหาวิทยาลัยมหาสารคาม