“ถนนแห่งเรื่องราว มิตรภาพและไมตรี”

          จากกรุงเทพมหานครไปทางทิศเหนือตามถนนสายเอเชีย ด้วยระยะทาง 142 กิโลเมตร สิงห์บุรีเป็นจังหวัดราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาที่มีความสมบูรณ์ ผู้คนอาศัยอยู่กันอย่างสงบสุขจากสถิติประชากรปี 2562 มีจำนวนประชากรทั้งสิ้น 208466 คน โดยจำนวนผู้อาศัยส่วนใหญ่จะอายุอยู่ระหว่าง 39-59 ปี ซึ่งเป็นกลุ่มคนวัยทำงานและผู้สูงอายุ การใช้ชีวิตของผู้คนเป็นไปอย่างเรียบง่ายเนื่องจากเป็นจังหวัดที่ไม่ใหญ่มาก มลภาวะทางด้านต่างๆที่เกี่ยวเนื่องมาจากอุตสาหกรรมและการจราจรบนท้องถนนจึงน้อยกว่าจังหวัดอื่นๆ

        ความวุ่นวายและความเคร่งเครียดมันนำพาผมกับเป้หนึ่งใบเดินทางมาสู่จังหวัดสิงห์บุรี จังหวัดที่ขึ้นชื่อเรื่องวัดวาอารามที่มีความสวยงามและอาหารการกินที่มีความอุดมสมบูรณ์ดังคำขวัญจังหวัดที่ว่า “ถิ่นวีรชนคนกล้า คู่หล้าพระนอน นามกระฉ่อนช่อนแม่ลา เทศกาลกินปลาประจำปี” การเดินทางของผมใช้เวลาไม่มากนัก ถึงจังหวัดสิงห์บุรีในช่วงเช้ามืดอากาศในตอนเช้าเย็นสบายมีเสียงนกร้องและสายลมเบาๆกระทบกับใบหน้า บรรยากาศยามเช้าที่จังหวัดสิงห์บุรีเป็นไปอย่างคึกคักเพราะจังหวัดสิงห์บุรีมีตลาดเช้าที่ใหญ่และเป็นศูนย์กลางของตลาดปลาที่มีชื่อเสียง ทำให้วิถีชีวิตที่ดูเรียบง่ายกลับมีสีสันต้อนรับแสงตะวันของเช้าวันใหม่ที่อบอวลไปด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์

        ยามเช้าบนถนนริมเขื่อนแม่น้ำเจ้าพระยาเป็นอีกหนึ่งแห่งที่ผมตั้งใจที่จะพาปอดมาพักสูดอาการที่บริสุทธิ์และหยุดคิดเรื่องราวที่วุ่นวายในชีวิต เป็นถนนที่สวยมีดอกเฟื่องฟ้าหลากสีสดใสตลอดเส้นทางเหมาะกับการเดินหรือวิ่งออกกำลังกายเป็นอย่างมาก ตลอดเส้นทางทั้ง 2 ข้างฝั่งคือแม่น้ำเจ้าพระยาและบ้านเรือนที่ยังคงหลงเหลือเรื่องราวและวิถีชีวิตให้ได้พบเห็นอยู่ เช่น ชาวบ้านที่กำลังแล่นเรือเพื่อจับปลามาเป็นอาหาร, ร่องรอยของสิ่งปลูกสร้างที่รวบรวมความทรงจำเก่าๆไว้เช่น โรงหนังเมืองทองรามา

          นอกจากนี้ยังมีสถาปัตยกรรมที่ทิ้งร่องรอยทางประวัติศาสตร์เอาไว้ให้ชื่นชมคือ ศาลจังหวัดและศาลากลางหลังเก่าจังหวัดสิงห์บุรีที่สร้างขึ้นเมื่อ ร.ศ. 129 หรือ พ.ศ. 2453 ตรงกับรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 5 ซึ่งตึกทั้งสองหลังนี้เป็นสถาปัตยกรรมศิลปะแบบโคโลเนียล

          ตลอดเส้นทางสายนี้นอกจากจะมีธรรมชาติที่สวยงามและอากาศยามเช้าที่เย็นสบายแล้ว ยังมีวัดที่เป็นดั่งศูนย์รวมจิตใจของชาวพุทธอยู่ 2 แห่งคือ วัดพรหมสาคร(วัดบางพุทรา) ที่มีพระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ที่อยากเชิญชวนมาสักการะ คือหลวงพ่อใหญ่,หลวงพ่อหิน หลวงพ่อผล และอีกหนึ่งวัดคือวัดสว่างอารมณ์( วัดบางมอญ) เป็นที่รวบรวมหนังใหญ่ที่มีความงามของตัวหนังใหญ่ประมาณ 270 ตัว

        นอกจากสถานที่และเรื่องราวต่างๆที่ได้พบเห็นแล้ว ในตอนช่วงเช้าๆถนนสายนี้ก็มีประชาชนที่ออกมารับลมเดินและวิ่งออกกำลังกายสูดอากาศที่บริสุทธิ์จำนวนมากโดยส่วนใหญ่จะเป็นผู้สูงอายุ ที่เดินจับกลุ่มออกกำลังกายพูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราวต่างๆที่พบเจอในชีวิตพร้อมสีหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นมิตร มองเห็นแล้วทำให้รู้สึกอบอุ่นใจและอีกหนึ่งเสน่ห์ที่ได้พบเห็นคือการยกมือไหว้ทักทายซึ่งกันและกัน มันทำให้ผมรู้ว่าจังหวัดเล็ก ๆแห่งนี้เป็นจังหวัดที่อบอุ่นผู้คนมีมิตรไมตรีที่ดีต่อกันแค่ไม่ถึงชั่วโมงบนถนนสายนี้มันทำให้ผมเห็นเรื่องราวและบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยความสวยงามของธรรมชาติริมเขื่อนแม่น้ำเจ้าพระยา เสน่ห์ของผู้คนในยามเช้า สิ่งปลูกสร้างที่ยังคงหลงเหลือร่องรอยทางประวัติศาสตร์ มันสามารถช่วยต่อเติมให้ความรู้สึกที่อิดโรยไปด้วยปัญหาและความวุ่นวายต่างๆในชีวิตผมให้กลับมามีพลังอีกครั้ง ดั่งนิยามได้ว่า“ถนนแห่งเรื่องราว มิตรภาพและไมตรี”

เรียบเรียงโดย

นายพิเชษฐ์  ปอใหม