คำแนะนำการใช้งาน
ขยายขนาดตัวอักษร
เพิ่มระยะห่างตัวอักษร
เพิ่มขนาดลูกศรชี้
ตำแหน่ง
เส้นช่วยในการอ่าน
เน้นการเชื่อมโยง
ปรับชุดสี
เปิดการใช้งาน
ปิดการใช้งาน
คำแนะนำการใช้งาน
เริ่มต้นใช้งาน
Text Size

การขยายขนาดตัวอักษร

สามารถเลือกปรับขนาดตัวอักษรได้ 3 ระดับ คือ 20% 30% และ 40% จากขนาดมาตรฐาน

Text Spacing

การเพิ่มระยะห่างตัวอักษร

การปรับระยะห่างของตัวอักษร และช่องว่างระหว่างบรรทัด สามารถปรับได้ 3 ระดับ เพื่อให้อ่านข้อมูลต่างๆ ได้ง่ายขึ้น

Large Cursor

การเพิ่มขนาดลูกศรชี้ตำแหน่ง

ขยายขนาดของลูกศรชี้ตำแหน่ง (Cursor) ให้ใหญ่ขึ้นถึง 400%


Reading Guide

เส้นช่วยในการอ่าน

จะมีเส้นปรากฏขึ้น พร้อมกับการเลื่อนลูกศรชี้ตำแหน่ง เพื่อให้ผู้อ่านสามารถโฟกัสข้อความที่ต้องการอ่านได้สะดวกขึ้น

Highlight Links

เน้นการเชื่อมโยง

ช่วยเน้นและแยกส่วนของลิงค์หรือปุ่มต่างๆ ออกจาก เนื้อหาภายในเว็บไซต์ เพื่อให้สามารถมองเห็นปุ่มได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

Change Color

เลือกปรับชุดสี

สามารถเลือกปรับชุดสีของเว็บไซต์ได้ 4 แบบตัวอักษรและปุ่มต่างๆ มีสีเข้มคมชัด มองเห็นได้ชัดเจน

ย้อนกลับ

แพะเมืองผี

สถานที่แห่งนี้มีแพะและผีจริงหรือไม่

แพะเมืองผี อีกหนึ่งสถานที่ที่เกิดจากธรรมชาติสร้างสรรค์ความงามขึ้น นักธรณีวิทยาประมาณอายุสถานที่แห่งนี้ว่า น่าจะเกิดขึ้นประมาณไม่เกิน 2 ล้านปี แล้วเหตุใดที่แห่งนี้ถึงถูกเรียกว่าแพะเมืองผี เพราะที่นี่มีแพะกับผีใช่หรือไม่ ความจริงแล้ว “แพะเมืองผี” เป็นภาษาพื้นเมืองของทางภาคเหนือ คำว่า “แพะ” ในสำเนียงของชาวแพร่ออกเสียงว่า “แป๊ะ” หมายถึง ใช้เรียกชื่อป่าประเภทหนึ่ง มีลักษณะเป็นป่าโปร่งโล่งคล้ายกับคำว่าป่าละเมาะ แต่ทึบกว่า ส่วนคำว่า “เมืองผี” หมายถึงดินแดนเร้นลับ เพราะไม่มีผู้คนหรือแม้กระทั่งโค กระบือ ผ่านไปมาอดีตเลย ณ ที่แห่งนี้เลย สถานที่แห่งนั้นมีความเงียบเงา วังเวง น่ากลัว จนไม่มีผู้คนกล้าเข้ามาเพราะกลัวหลงป่า ดังนั้น “แพะเมืองผี” ก็คือ บริเวณป่าที่เงียบ วังเวงและน่ากลัว แพะเมืองผีมีรูปร่างที่แปลกตาน่าสนใจซึ่งเป็นหิน ดิน และทรายถูกกัดกร่อน ชะล้างและผุพังตามธรรมชาติเกิดเป็นหน้าผา เสาดินที่มีรูปร่างต่างๆ เกิดเป็นแท่ง เป็นหย่อม มีรูปร่างแตกต่างกัน

          ตามตำนานแพะเมืองผีที่เล่าสืบต่อกันมานั้น บอกว่าสมัยอดีตนั้นชาวบ้านขนานนามที่แห่งนี้ว่าเป็น “แพะเมืองผี” ไม่มีใครรู้ประวัติที่แน่นอน ได้แต่เล่าต่อกันมารุ่นสู่รุ่นว่า สมัยแต่ก่อนนั้นบริเวณป่าแห่งนี้ เป็นพื้นที่อุดมสมบูรณ์ มีพันธุ์ไม้ใหญ่ขึ้นอยู่หนาแน่นและสัตว์ป่าน้อยใหญ่เป็นจำนวนมาก มีหญิงชราคนหนึ่งซึ่งชาวบ้านเรียกว่า “ย่าสุ่ม” เข้าไปอาหารในป่า แต่หลงป่าแล้วไปพบหลุมที่เต็มไปด้วยเงินและทองคำ จึงได้นำเงินและทองคำใส่ถุงแล้วเตรียมหาบจะกลับบ้าน แต่ก็หลงป่าไม่สามารถนำเอาหาบที่ใส่เงินและทองคำออกมาได้ จึงวางหาบแล้วหาไม้มาคาดเป็นราวตามทางจนสามารถออกจากป่าได้ เมื่อออกจากป่าจนถึงบ้านและเดินกลับไปตามไม้ที่คาดไว้เป็นแนวทาง ซึ่งปัจจุบันที่ตรงนั้นกลายเป็นร่องทางน้ำออกไปทางบ้านน้ำชำ ทิศตะวันออกของแพะเมืองผี ย่าสุ่มได้กลับมาเล่าเหตุการณ์ให้ชาวบ้านฟังและชักชวนชาวบ้านให้เข้าไปด้วย ชาวบ้านก็ได้ตกลงติดตามย่าสุ่มเข้าไปในป่า เมื่อถึงจุดที่ย่าสุ่มวางหาบไว้กลับไม่พบเงินและทองคำเหลือแค่หาบว่างเปล่า ชาวบ้านจึงขนานนามสถานที่นั้นว่า “ แพะย่าสุ่มคาดราว ” และจากตรงนั้นได้ช่วยกันค้นหาเงินและทองที่หายไป จนได้พบรอยเท้าคนเดินจึงได้พากันเดินตามรอยเท้าเหล่านั้นไปจนกระทั่งมาถึงสถานที่ที่เรียกว่า “แพะเมืองผี” ในปัจจุบัน

17,395 views

0

แบ่งปัน

มิวเซียมในจังหวัดแพร่