ฟ้าสีครามสดใสปนเมฆอ้วนสีขาวเหมือนปุยนุ่น นกพิราบส่งเสียงร้องกันขวักไขว่ต้อนรับแสงอรุณยามเช้าราวกับมหกรรมร้องเพลงประสานเสียงของคณะดนตรี บ้างก็บินโฉบหัวผู้คนไปมา บ้างก็เกาะอยู่ตามสายไฟที่ระโยงระยานไม่เป็นระเบียบ บ้างก็เกาะอยู่บนต้นไม้ใหญ่ สภาพอากาศวันนี้ช่างประจวบเหมาะแก่การเดินเที่ยว เดินดู เดินชม สถานที่ที่รวบรวมความสำคัญของเมืองลำปางไว้เสียจริง ๆ

         สถานที่ที่นักพรรณนาฝึกหัดอย่างเราเริ่มต้นการเดินทางเพื่อเดินสังเกตภาพบรรยากาศ และรายละเอียดของกาลเวลาที่หยุดนิ่งอยู่เพียงชั่วขณะ คือ บริเวณกาดหลักเมือง เมื่อมองเข้าไปจากด้านนอกจะเห็นร้านอาหารเรียงรายกันเป็นระเบียบแต่ถูกปิดกั้นด้วยผ้าใบผืนเขียว บ่งบอกว่ากาดแห่งนี้กำลังพักผ่อนรอเวลาที่เจ้าของแต่ละร้านมาเปิดในช่วงเย็น

        เมื่อเรามาถึงพิพิธภัณฑ์ลำปาง ภาพที่ปรากฏผิดคาดกับภาพที่เราวาดเอาไว้ในจินตนาการว่าสถานที่แห่งนี้จะต้องเป็นสถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยความวุ่นวายของเหล่าเจ้าหน้าที่ และผู้คนที่มารอเข้าเยี่ยมชมเช่นเดียวกับเรา แต่กลับมีเพียงลานกว้างที่ถูกปูพื้นด้วยสนามหญ้าสีเขียวสดมองแล้วให้ความรู้สึกผ่อนคลายและตัวอาคารที่ตั้งตระหง่านอยู่ท่ามกลางความสงบนิ่งแทบล้างไร้ผู้คนราวกับสายลมพัดพาความวุ่นวายเหล่านั้นไป แต่กระนั้นก็ยังคงมีผู้คนจำนวนหนึ่งยังแวะเวียนผ่านมาที่ลานสนามหญ้ากว้างบ้าง ซึ่งส่วนใหญ่มักจะมาเดินเล่นกับครอบครัว มาออกกำลังกาย หรือแม้แต่พาสัตว์เลี้ยงมาวิ่งเล่นในลานสนามหญ้า ภาพของผู้คนเหล่านี้เป็นสิ่งที่ช่วยบรรเทาความซึมเศร้าเหงาหงอยจากสถานที่แห่งนี้ลงไปเล็กน้อย น่าเสียดายที่พิพิธภัณฑ์การเรียนรู้เมืองลำปางยังไม่ได้เปิดอย่างเป็นทางการ เราจึงรู้เพียงแค่ข้อมูลเบื้องต้น ไม่มีโอกาสได้เข้าไปเดินสำรวจดั่งที่คาดหวังเอาไว้

        พิพิธภัณฑ์ลำปางเกิดขึ้นภายใต้ความร่วมมือจาก 4 หน่วยงาน คือ จังหวัดลำปาง เทศบาลนครลำปาง ภาคประชาชน และสถาบันพิพิธภัณฑ์การเรียนรู้ ทางจังหวัดลำปางได้มอบอาคารศาลากลางจังหวัดลำปางหลังเก่า เป็นสถานที่จัดตั้ง 'พิพิธภัณฑ์การเรียนรู้เมืองลำปาง' ซึ่งตัวอาคารเป็นอาคารสองชั้น อายุกว่า 60 ปี มีพื้นที่ในตัวอาคาร 2,400 ตารางเมตร และยังมีพื้นที่โดยรอบกว่า 17 ไร่ โดยเทศบาลนครลำปางจะเป็นผู้ดูแลและรับผิดชอบการปรับปรุงอาคารศาลากลางเดิม และบริเวณพื้นที่โดยรอบให้พร้อมสำหรับการพัฒนาเป็นพิพิธภัณฑ์การเรียนรู้เมืองลำปาง ดังนั้นจะเห็นได้ว่าพิพิธภัณฑ์ลำปางถูกขับเคลื่อนด้วยพลังของชาวลำปางเอง เพื่อสะท้อนถึงรากเหง้าทางอารยธรรมของคนลำปางผ่านยุคสมัยต่าง ๆ ตั้งแต่อดีต ปัจจุบัน และอนาคต (มิวเซียมลำปาง รอยหลัง เล่าเรื่อง เมืองรถม้า, 2554: ออนไลน์)

        ขณะยืนอยู่หน้าพิพิธภัณฑ์ลำปาง สายตาพลันเหลือบไปเห็น พระบรมราชานุสาวรีย์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวฯ รัชกาลที่4 ซึ่งตั้งอยู่ด้านหน้าของพิพิธภัณฑ์ เยื้อง ๆ กันปรากฏ มณฑปที่ประดิษฐานรูปปั้นหลวงพ่อเกษม เขมโก อดีตพระเกจิอาจารย์ที่มีชื่อเสียงของจังหวัดลำปาง ผู้คนน้อยนักที่จะรู้ว่ามีรูปปั้นของท่านตั้งอยู่ที่นี่อีกแห่งหนึ่งด้วย เนื่องจากแขกไปใครมาก็มักจะไปกราบไหว้กันที่สถานปฏิบัติธรรม-มณฑป หลวงพ่อเกษม เขมโก สำนักสุสานไตรลักษณ์ ซึ่งตั้งอยู่ชานเมืองลำปาง เห็นอย่างนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะแวะเข้าไปกราบไหว้เพื่อเป็นสิริมงคลแก่ตนเอง

        ฟ้าขมุกขมัว เมฆเทาตัวอ้วนเริ่มก่อตัว กลิ่นอายดินโชยมาแตะจมูกเบา ๆ สภาพอากาศเช่นนี้บ่งบอกว่าการเดินสำรวจวันนี้กำลังจะสิ้นสุดลง เราเดินออกจากบริเวณนั้น ปล่อยอาคารที่รวบรวมใจความสำคัญของเมืองลำปางไว้เบื้องหลังเรา แม้ว่าจะเสียดายที่ไม่มีโอกาสได้เข้าไปเดินสำรวจด้วยตาตัวเอง แต่ก็เป็นที่น่าดีใจว่ารากเหง้าของความเป็นเมืองลำปางกำลังถูกเล็งเห็นความสนใจ และไม่ถูกละทิ้งไป หากมีโอกาสคงจะได้กลับมาใหม่...สวัสดี