ดอยสุเทพเป็นศรี ประเพณีเป็นสง่า

บุปผชาติล้วนงามตา นามล้ำค่านครพิงค์

          ผู้เขียนมียายเป็นคนเชียงใหม่ แต่ยายเรียกเมืองเจียงใหม่ ยายบอกว่าเป็นคนเจียงใหม่ต้องอู้คำเมืองได้ ช่วงแรกผู้เขียนก็งงๆ กับการต้องฟังและแปลคำเมืองของยาย แต่ต่อมาเมื่อผู้เขียนได้เดินทางมาเชียงใหม่หายายบ่อยครั้งขึ้น ผู้เขียนก็เริ่มเรียนรู้และเข้าใจความหมาย รวมทั้งอู้คำเมืองได้มากขึ้นผู้เขียนก็อู้ได้อยู่หลายคำหนะยกตัวอย่างคำที่ยายผู้เขียนพูดบ่อยๆคำว่าบะใจ้ ซึ่งมันแปลว่าไม่ใช่นั่นเอง เวลาผู้เขียนนึกถึงการอู้คำเมืองของยายขึ้นมาเมื่อใดผู้เขียนก็ได้แต่แอบอมยิ้มน้อยๆขำในคำพูดของยาย รูปนี้ผู้เขียนจำได้ว่าน่าจะถ่ายตอนผู้เขียนยังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 เป็นช่วงเทศกาลวันขึ้นปีใหม่ช่วงเช้าอากาศกำลังเย็นสบาย วันนั้นพ่อกับแม่ขับรถพาผู้เขียนและยายไปไหว้พระธาตุที่วัดพระธาตุดอยสุเทพเหตุผลเพื่อให้เป็นสิริมงคลต่อชีวิต ยายผู้เขียนเล่าถึงความศักดิ์สิทธิ์ของพระธาตุดอยสุเทพให้ผู้เขียนฟัง ยายมีความเชื่อว่าพระธาตุดอยสุเทพเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คอยดูแลปกป้องรักษาคุ้มครองบ้านเมืองและประชาชนเมืองชียงใหม่ทุกคนให้อยู่เย็นเป็นสุขมาตั้งแต่ครั้งสมัยโบราณกาล หากใครที่เดินทางมาสักการะและอธิษฐานขอพรจากพระธาตุดอยสุเทพก็จะมีแต่ความสำเร็จสมปรารถนา แคล้วคลาดจากอุปสรรคทั้งปวง และในการสักการะควรเตรียมข้าวตอก ดอกไม้ และธูปเทียน แล้วเดินเวียนขวา 3 รอบ พร้อมทั้งกล่าวคำนมัสการพระธาตุ โดยตั้งจิตอธิษฐานขอให้สมหวังในสิ่งที่ปรารถนา และควรไหว้พระธาตุให้ครบทั้ง 4 ทิศ ซึ่งจะให้อานิสงส์ต่างกันไป ยายบอกเราว่าในรอบ 1 ปี ทุกคนควรจะต้องหาเวลาและโอกาสมาไหว้พระธาตุดอยสุเทพให้ได้อย่างน้อย 1 ครั้ง เพื่อให้เป็นสิริมงคลต่อชีวิต ( ฉันเกิดในรัชกาลที่ 9)

ที่มาของเรื่องราว : 1. ความเชื่อของคุณยายชาวเชียงใหม่ของผู้เขียนที่ถ่ายทอดให้ลูกหลานรับฟัง

                         2. ภาพถ่ายจากกล้องผู้เขียนจิรภิญญา น้ำจันทร์ โรงเรียนหันคาพิทยาคม