คำแนะนำการใช้งาน
ขยายขนาดตัวอักษร
เพิ่มระยะห่างตัวอักษร
เพิ่มขนาดลูกศรชี้
ตำแหน่ง
เส้นช่วยในการอ่าน
เน้นการเชื่อมโยง
ปรับชุดสี
เปิดการใช้งาน
ปิดการใช้งาน
Instructions for use
เริ่มต้นใช้งาน
Text Size

การขยายขนาดตัวอักษร

สามารถเลือกปรับขนาดตัวอักษรได้ 3 ระดับ คือ 20% 30% และ 40% จากขนาดมาตรฐาน

Text Spacing

การเพิ่มระยะห่างตัวอักษร

การปรับระยะห่างของตัวอักษร และช่องว่างระหว่างบรรทัด สามารถปรับได้ 3 ระดับ เพื่อให้อ่านข้อมูลต่างๆ ได้ง่ายขึ้น

Large Cursor

การเพิ่มขนาดลูกศรชี้ตำแหน่ง

ขยายขนาดของลูกศรชี้ตำแหน่ง (Cursor) ให้ใหญ่ขึ้นถึง 400%


Reading Guide

เส้นช่วยในการอ่าน

จะมีเส้นปรากฏขึ้น พร้อมกับการเลื่อนลูกศรชี้ตำแหน่ง เพื่อให้ผู้อ่านสามารถโฟกัสข้อความที่ต้องการอ่านได้สะดวกขึ้น

Highlight Links

เน้นการเชื่อมโยง

ช่วยเน้นและแยกส่วนของลิงค์หรือปุ่มต่างๆ ออกจาก เนื้อหาภายในเว็บไซต์ เพื่อให้สามารถมองเห็นปุ่มได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

Change Color

เลือกปรับชุดสี

สามารถเลือกปรับชุดสีของเว็บไซต์ได้ 4 แบบตัวอักษรและปุ่มต่างๆ มีสีเข้มคมชัด มองเห็นได้ชัดเจน

Back

บ้านน้ำบ่อน้อย

วิถีชีวิต ชาวปกาเกอะญอ (กะเหรี่ยงสะกอ) บ้านน้ำบ่อน้อย ตำบลนาทราย อำเภอลี้ จังหวัดลำพูน

      หมู่บ้านน้ำบ่อน้อย ตำบลนาทราย อำเภอลี้ จังหวัดลำพูนเป็นที่อยู่อาศัยของกลุ่มชาติพันธ์ “ปกาเกอะญอ” หรือ “กะเหรี่ยงสะกอ” ที่มีความสำคัญเป็นอย่างยิ่งของจังหวัดลำพูนที่มีประวัติศาสตร์เก่าแก่สืบเนื่องมาแต่ครั้งเป็นศูนย์กลางความเจริญทางวัฒนธรรม ในนามอาณาจักรหริภุญชัยซึ่งมีความสำคัญแห่งหนึ่งในอาณาจักรล้านนา ดินแดนนี้มีกลุ่มชนพื้นเมืองอาศัยอยู่ดั้งเดิมตั้งแต่ก่อนกำเนิดหริภุญชัย เป็นหมู่บ้าน หรือ สังคมชนเผ่าที่มีความหลากหลาย และอาศัยอยู่กันอย่างกระจายกันไปตามพื้นที่ต่าง ๆ ที่มีความเหมาะสม ดังปรากฏในปัจจุบันเป็นกลุ่มชาติพันธ์ ไต หรือ ไท, มอญ หรือ เม็ง, ลัวะ, ม่าน รวมไปถึง ชาวปกาเกอะญอ ซึ่งคนในหมู่บ้านนี้เคารพนับถือ และเชื่อฟังคำสอนจากครูบา ชัยยะวงศาพัฒนา ผู้นำทางจิตใจของชาวบ้าน ซึ่งท่านไม่ฉันเนื้อสัตว์จึงทำให้ยึดถือเป็นแบบอย่าง และปฏิบัติสืบทอดต่อ ๆ กันมาจากรุ่นสู่รุ่น

     พวกเขามีวิถีชีวิตอย่างเรียบง่ายที่ตรงกันข้ามกับความทันสมัยในปัจจุบันด้วยปฏิเสธการรับ และการใช้ ไฟฟ้า น้ำประปา รวมไปถึงบริโภคแบบมังสวิรัติ ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่น่าสนใจ และแปลกใหม่ เมื่อเดินทางมาถึงก็พบว่าพวกเขาปลูกบ้านกันด้วยวัสดุที่มาจากธรรมชาติทั้ง ไม่ใผ่ ใบตองตึง และหญ้าคา มีการยกใต้ถุนสูงเพื่อป้องกันสัตว์ร้าย และเพื่อใช้ประโยชน์ในการเก็บฟืน ชิ้นส่วนของหลังคา และข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ รวมไปถึงการใช้เป็นพื้นที่ในการนั่งพูดคุยกัน การทอผ้าของผู้หญิงในชุมชน หรือ การนั่งทำจักสานการสร้างบ้านแบบนี้ในสภาพแวดล้อมที่มีแต่ดิน ทราย ศิลาแลง ก็คงจะร้อนน่าดู แต่ผมกลับคิดผิด เพราะ บรรยากาศภายในบ้านนั้นมีอากาศที่เย็น และสบาย ผมละทึ่งกับภูมิปัญญาซึ่งเป็นองค์ความรู้ของคนโบราณที่เรียนรู้จากการอาศัยอยู่ร่วมกันระหว่างคน กับ คน, ธรรมชาติ และสิ่งเหนือธรรมชาติจริง ๆ
 

    คำว่า น้ำบ่อน้อย ซึ่งเป็นชื่อของหมู่บ้านนั้นมาจากบ่อน้ำของหมู่บ้านที่ชาวบ้านให้ความเคารพกันเป็นอย่างมาก มีการทำโครงสร้างทางสถาปัตยกรรมคล้าย ๆ บ้านเพื่อดูแลสถานที่นี้เอาไว้ โดยถือเป็นเรื่องศักดิ์สิทธิจากความเชื่อที่เล่าสืบทอดต่อ ๆ กันมาว่า ในอดีตได้มีการค้นพบบ่อน้ำนี้ขึ้นและได้วิดขึ้นมาเพื่อใช้งานแต่วิดเท่าใดน้ำก็ไม่หมดจากบ่อ และมีความพยายามในการขุดหาน้ำลึกลงไปในบริเวณใกล้เคียงกันแต่ก็ไม่พบ ซึ่งมีการบอกเล่าว่าเป็นบ่อน้ำของฤาษี เมื่อดื่มรับประทานก็จะช่วยในเรื่องของการรักษา โรคภัย ไข้เจ็บต่าง ๆ ซึ่งน้ำนี้พอผมได้ตักมาดื่มก็พบว่ามีความเย็นมากพอ ๆ กับน้ำเย็นแช่ตู้เลยทีเดียว
    การได้มาเห็นวิถีชีวิตของชนกลุ่มชาติพันธ์ปกาเกอะญอ ทำให้ได้รู้ถึงวัฒนธรรมที่มีความหลากหลายในพื้นที่ทั้งการไปทำบุญด้วยผักจากการเป็นมังสาวิรัต ใช้ใบตองตึง และหญ้าคาซึ่งเป็นวัสดุจากธรรมชาติมามุงหลังคาที่ ทำให้สภาพแวดล้อมของตนเองน่าอยู่มีความเย็น สบาย ซึ่งเป็นอะไรที่แปลกใหม่ และมีความน่าสนใจเป็นอย่างมากของการใช้ชีวิตที่ไม่ต้องพึ่งไฟฟ้า และอาศัยอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ก็ก่อให้เกิดความสงบ และความพึงพอใจของตนเองก็ทำให้เรามีความสุขได้ ผมอาจจะเป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่ง แต่ก็หวังว่าเรื่องราวเหล่านี้จะก่อให้เกิดความสนใจ และเข้ามาเที่ยว จนทำให้ผู้อ่านทุกท่านเกิดความรักกับจังหวัดลำพูนนี้ได้ ขอบคุณครับ
 

7,639 views

0

share

Museum in Lamphun