คำแนะนำการใช้งาน
ขยายขนาดตัวอักษร
เพิ่มระยะห่างตัวอักษร
เพิ่มขนาดลูกศรชี้
ตำแหน่ง
เส้นช่วยในการอ่าน
เน้นการเชื่อมโยง
ปรับชุดสี
เปิดการใช้งาน
ปิดการใช้งาน
Instructions for use
เริ่มต้นใช้งาน
Text Size

การขยายขนาดตัวอักษร

สามารถเลือกปรับขนาดตัวอักษรได้ 3 ระดับ คือ 20% 30% และ 40% จากขนาดมาตรฐาน

Text Spacing

การเพิ่มระยะห่างตัวอักษร

การปรับระยะห่างของตัวอักษร และช่องว่างระหว่างบรรทัด สามารถปรับได้ 3 ระดับ เพื่อให้อ่านข้อมูลต่างๆ ได้ง่ายขึ้น

Large Cursor

การเพิ่มขนาดลูกศรชี้ตำแหน่ง

ขยายขนาดของลูกศรชี้ตำแหน่ง (Cursor) ให้ใหญ่ขึ้นถึง 400%


Reading Guide

เส้นช่วยในการอ่าน

จะมีเส้นปรากฏขึ้น พร้อมกับการเลื่อนลูกศรชี้ตำแหน่ง เพื่อให้ผู้อ่านสามารถโฟกัสข้อความที่ต้องการอ่านได้สะดวกขึ้น

Highlight Links

เน้นการเชื่อมโยง

ช่วยเน้นและแยกส่วนของลิงค์หรือปุ่มต่างๆ ออกจาก เนื้อหาภายในเว็บไซต์ เพื่อให้สามารถมองเห็นปุ่มได้ชัดเจนยิ่งขึ้น

Change Color

เลือกปรับชุดสี

สามารถเลือกปรับชุดสีของเว็บไซต์ได้ 4 แบบตัวอักษรและปุ่มต่างๆ มีสีเข้มคมชัด มองเห็นได้ชัดเจน

Back

หนองคายที่ชายโขง

ในวันที่มายาภาพของฉันถูกทำลาย

หากพูดถึงเรื่องราวของการท่องเที่ยว ฉันเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบการเดินทางท่องเที่ยวในต่างประเทศ จึงทำให้การเดินทางท่องเที่ยวในประเทศไทยไม่เคยอยู่ในความสนใจและไม่พิสมัยอย่างยิ่งกับการเดินทางท่องเที่ยวในประเทศไทย เพราะรู้สึกว่าที่ไหน ๆ ก็เหมือนกันหมด นั่นคือ สิ่งแวดล้อม วัฒนธรรม ภาษา ชาติพันธุ์ แม้ไทยจะมีหลายภูมิภาคและลักษณะทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกัน แต่สำหรับฉันไม่ว่าจะที่ไหน ๆ ในประเทศไทย ก็ให้ความรู้สึกไม่ต่างกัน หลายครั้งที่ฉันรู้สึกว่าออกจะเป็นเรื่องน่าเบื่อที่สถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่งของไทยหากเป็นที่รู้จักมากขึ้น นิยมมากขึ้น ผู้คนก็มักจะแห่ตามกันเข้ามาเยี่ยมชมจนสร้างความบอกช้ำให้กับพื้นที่ และหลายครั้งที่การท่องเที่ยวของไทยต้องพบกับหาบเร่แผงลอย ขายสินค้า ขายอาหาร และบริการต่าง ๆ อย่างไม่เป็นที่เป็นทาง หรือมากล้นจนไม่เป็นที่ต้องการ หลายครั้งมันจึงกลายเป็นสิ่งสร้างความรำคาญ รกรุงรัง และบดบังความงดงามของสถานที่นั้น ๆ ไปอย่างน่าเสียดาย หรือหลายสถานที่โดยเฉพาะในพื้นที่ห่างไกลซึ่งเต็มไปทัศนียภาพอันน่าทัศนาแต่กลับถูกกลุ่มทุนนิยมคืบคลานเข้าไปเหยียบย่ำ ทั้งผับ บาร์ ห้างร้าน รวมทั้งบรรดาร้านอาหารขยะข้ามชาติ (Junk food) ทั้งหลาย ที่เข้ามาปล้นเสน่ห์และวิถีชีวิตความเป็นอยู่ดั้งเดิมของผู้คนและทิ้งไว้เพียงคราบรอยแห่งความเจ็ดปวด ฉันจึงไม่เคยรู้สึกทึ่งหรือตื่นเต้นต่อความงามใด ๆ ที่อยู่เบื้องหน้าหากจำเป็นต้องเดินทางท่องเที่ยวในประเทศไทย

แต่ทว่ามายาภาพของฉันที่มีต่อการเดินทางท่องเที่ยวในประเทศเริ่มได้รับแรงสั่นสะเทือน เมื่อการมาเยือนหนองคายของฉันเริ่มต้นขึ้น เช้ามืดก่อนขึ้นเครื่องที่สุวรรณภูมิฉันบ่นพึมพำในใจที่มีเหตุให้ต้องไปร่วมการสัมมนาที่หนองคายและทำกิจกรรมเล็ก ๆ น้อย ๆ กับเด็ก ๆ ที่โรงเรียนแห่งหนึ่งในอำเภอสังคม จังหวัดหนองคาย ด้วยเที่ยวบินของของฉันเช้านี้ต้อง Landing ที่ท่าอากาศยานอุดรธานี แล้วนั่งรถต่อไปยังหนองคาย ด้วยเพราะสถานแห่งนั้นไม่มีสนามบิน บ่ายแก่ ๆ ฉันเดินทางมาถึงตัวเมืองหนองคาย และฉันก็ยังคงปราศจากความตื่นตาตื่นใจ กระทั่งไม่แหงนเงยใบหน้าขึ้นมาชื่นชมกับความงดงามใด ๆ ของเมืองนี้ กระทั่งจวบเวลาย่ำรุ่งของเช้าวันถัดไป  ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความอยากลุกขึ้นไปสูดอากาศเรื่อยเปื่อยบริเวณริมน้ำโขง ซึ่งอยู่ติดกับโรงแรมที่พักของฉัน

ทันทีที่ฉันลองตั้งใจพินิจพิเคราะห์ชื่นชมกับสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าให้เต็มตาอย่างตั้งใจ ก็ปรากฏภาพของแม่น้ำโขงทอดยาวสลับกับทิวเขาและความเขียวขจีของแมกไม้ตลอดอาณาบริเวณ ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้ฉันพอสมควร ภาพของแม่น้ำโขงที่ปรากฏต่อเบื้องหน้าของฉันในขณะนี้ แตกต่างไปจากภาพในความคุ้นชินของฉันที่เคยพบเห็นแต่ในตำราเรียน ที่นี่มีหาดทรายที่ขาวนวล เนียนละเอียดประดุจปุยหิมะบนเทือกเขามงบล็อง (Mont Blanc) ในฝรั่งเศส แนวเทือกเขาทอดยาวสูงต่ำคล้ายภูเขาไฟที่เพิ่งยุติการปะทุไปเมื่อหลายปีก่อนบนเกาะสุมาตราของอินโดนีเซีย อากาศบริสุทธิ์ราวกับฤดูใบไม้ผลิบนเกาะฮอกไกโดของญี่ปุ่น การทอดตัวของชายน้ำกับริมตลิ่งสร้างบรรยากาศและให้ความรู้สึกเหมือนกำลังยืนอยู่แนวชายหาดไวท์เฮเวน หมู่เกาะไวท์ซันเดย์ของประเทศออสเตรเลีย (Whitehaven, Whitsunday Islands) หรือจริง ๆ แล้ว ความสวยงามหรือความตื่นตะลึงต่อสรรพสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าหาได้เกิดจากสิ่งนั้น ๆ หรือภาวะแวดล้อม หากแต่เกิดจากมิติภายในของตัวเราที่นำไปสู่การปรุงแต่งทางความคิด จริต และรสนิยมที่มีต่อสิ่งต่าง ๆ จริง ๆ แล้วเมืองไทยก็มีความสวยงามในตัวของมันเอง หรือถ้าเราจะปรุงแต่งให้มันสวยงามเหมือนดังจริตตามนิยามความหมายของเรา ก็เป็นสิ่งที่สามารถทำได้ แต่จริง ๆ แล้วการมองว่านี่คือสิ่งที่คุ้นชิน นี่คือสิ่งที่เห็นกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน นี่คือสิ่งที่เรามีอยู่เป็นอยู่ ความงดงามและการรู้ซึ้งถึง "คุณค่า" อาจพร่องหายไปบ้าง ฉะนั้นแล้วหากเรายอมละบางอย่างและย้อนแย้งกลับไปดูที่รากเหง้าและความเฉยชินทั้งปวง โดยไม่เขินอายต่องานศิลปะหรือสิ่งธรรมชาติได้รังสรรค์ไว้ให้ ด้วยการเปิดใจ ยอมรับและยินดีที่จะเสพกับความงดงามเหล่านั้น ผลึกความคิดที่ประพิศประพายขึ้นกับฉันในครั้งนี้ ได้นำมาซึ่งความปิติยินดีกระทั่งได้ทลายมายาภาพของฉันให้จางหายไปและคงเหลือไว้เพียงความทรงจำที่งดงาม                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               

5,367 views

0

share

Museum in Nong Khai