การเดินทางในครั้งนี้เริ่มต้นตอนที่อยู่บ้านว่างๆ ได้รำลึกนึกถึงวันเก่าๆ ว่าเรามาอยู่จังหวัดที่ตั้งอยู่เหนือสุดของประเทศไทยได้อย่างไร วันแรกในเชียงรายเราได้มีความประทับใจกับสิ่งไหนมากที่สุด คำตอบคือประทับใจวัดพระธาตุดอยจอมทองที่ตั้งอยู่บนดอยไม่ไกลจากถนนหลักของตัวเมืองมากนัก จึงเกิดความคิดอยากที่จะไปที่นั้นอีกครั้ง ด้วยความที่ครั้งที่แล้วปันจักรยานของทางโรงแรมขึ้นดอยไปเลยคิดว่าคงจะไม่ไกลมาก จึงได้ตัดสินใจเดินเท้าไปจากใจกลางเมืองของเชียงรายนั้นก็คือ ถนนธนาลัย แหล่งรวมร้านค้าต่างๆมากมาย เดินไปสักพักก็เห็นป้ายบอกทางของทางเขตเค้า ก็เดินไปตามที่ป้ายบอก ไม่นานก็ถึงตีนดอย ได้สังเกตเห็นวัดๆหนึ่งชื่อ วัดดอยงำเมือง พอเห็นก็ตัดสินใจเดินเข้าไปในวัด แต่กลับมีหมาวิ่งไล่เห่าใส่เลยไม่ทันได้เห็นว่าวัดแห่งนี้มีอะไร จึงเดินกลับมาทางเก่าและได้สอบถามทางไปวัดพระธาตุดอยจอมทองกับคนละแวกนั้นได้คำตอบมาว่าเดินอีกไม่ไกลประมาณสิบนาที แต่ป้าก็ได้แนะนำให้ไปวัดที่โดนหมาไล่เห่าก่อนหน้านี้ก่อนเพราะเป็นที่ตั้งของกู่ของพระมังรายมหาราช พอทราบเช่นนั้นก็รีบกลับไปวัดแห่งนั้นเพื่อไปไหว้กู่ของพระยามังรายให้ได้ ทางขึ้นไปเป็นบันไดหลายขั้น ถ้านับไม่ผิดมีหกสิบสองขั้น ข้างบนนั้นมีรูปปั้นของพระยามังรายประดิษฐ์สถานอยู่ลอมรอบด้วยช้างม้าและข้างๆกันนั้นมีร้านยายขายดอกไม้ธูปเทียน ยายเล่าให้ฟังว่าวัดแห่งนี้ตั้งมาเจ็ดร้อยกว่าปีและได้ถูกฟื้นฟูขึ้นมาใหม่เมื่อไม่นานมานี้เอง และยังได้อัญเชิญไปประดิษฐ์สถานอยู่ที่สี่แยกพ่อขุนที่เราคุ้นเคยไปไหว้ขอพรกัน แต่สำหรับเรามันหน้าตกใจเป็นอย่างมากเพราะเราอยู่เชียงรายมาเกิบสองปีเต็มยังไม่รู้ว่ามีกู่ของพ่อขุนประดิษฐ์สถานอยู่ที่วัดดอยงำเมือง สิ่งนี้ทำให้เรารู้ว่าเชียงรายยังมีสถานที่ท่องเที่ยวมากมาย ทั้งในเมืองและนอกเมือง ที่เรายังไม่เคยได้ไปสัมผัส ทั้งนี้อยากให้คนเชียงรายรักษาวัฒนธรรมเอาไว้ให้มากที่สุดและฟื้นฟูหรือเผยแพร่วัฒนธรรมเก่าๆอย่างเช่นที่เคยทำกับวัดดอยงำเมือง เหมือนตอนที่ถูกทิ้งไว้และฟื้นฟูให้สมกับเป็นเมืองของพ่อขุนมังรายในปัจจุบัน

........................................

Credit by :
นางสาวสุภัตรา คณะพันธ์