“พิพิธภัณฑ์ความทรงจำ” วัดเชียงทอง เกิดขึ้นจากการที่พระครูไพจิตร ธรรมภรณ์ เจ้าอาวาสวัดเชียงทอง ได้เก็บสะสมของเก่าไว้เป็นจำนวนมาก หลากหลายชนิด โดยสะสมมาตั้งแต่ยังเด็ก เพราะว่าชอบสีสันของสิ่งของเหล่านั้น และชอบเก็บสะสม ซึ่งเป็นความชอบส่วนตัว จึงได้เก็บสะสมรวบรวมสิ่งของเหล่านี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ชิ้นแรกที่เก็บสะสมก็คือ ผงซักฟอกเปาบุ้นจิ้น

         พระครูไพจิตร ได้เก็บรวบรวมสิ่งของไว้จนมีจำนวนมากขึ้น รวมทั้งการที่มีชาวบ้านนำของเก่าที่มีมาบริจาคให้ จึงได้จัดทำเป็น “พิพิธภัณฑ์ความทรงจำ” ขึ้น ซึ่งเป็นพิพิธภัณฑ์ร่วมสมัย โดยวัดเชียงทองได้เปิดพิพิธภัณฑ์ความทรงจำ โชว์ของเก่าที่สะสมไว้มากมายหลายหมื่นชิ้น เต็มไปด้วยสิ่งของที่เป็นสินค้าหลากหลายชนิด ข้าวของเครื่องใช้ เครื่องมือทำมาหากิน ของโบราณ ของเล่น รวมถึงโปสเตอร์หนังเก่า ที่เคยใช้ในอดีต มีอายุ 50-100 ปี ที่หาดูได้ยากในปัจจุบัน

          พิพิธภัณฑ์ความทรงจำ เป็นสถานที่ที่รวบรวมเรื่องราวในอดีตไว้ให้ผู้ที่สนใจเข้าเยี่ยมชม ได้ศึกษาเรียนรู้ในเรื่องของสิ่งของเครื่องใช้ในอดีต รวมถึงวิถีชีวิตของคนในอดีตที่ผ่านมา มีการสะสมของโบราณ ซึ่งเป็นวัตถุโบราณหลากหลายชนิดให้ได้ศึกษา และยังเป็นพิพิธภัณฑ์ที่เป็นแหล่งศึกษาเรียนรู้วิถีชีวิตของคนจังหวัดพะเยาในสมัยอดีตอีกด้วย

          นอกจากนี้ภายในวัดยังมีพระพุทธรูปหินทรายที่มีอายุเก่าแก่กว่า ๑,๐๐๐ ปี ให้ได้ชมอีกด้วย